Stacja I
Pan Jezus niesłusznie na śmierć skazany

Głupio się przyznać, ale to ja jestem Piłatem XXI wieku. Ja współczesny człowiek, który kocha gadać od rzeczy, który chlapie językiem na prawo i lewo, który przez plotki, obmowy, oszczerstwa niszczy ludzi. Lubię bawić się w sędziego. Uwielbiam wydawać wyroki. Jestem w tym mistrzem. A słowo ma moc, może nawet zabić. „Plotkowanie to obdzieranie ze skóry, plotka to śmiercionośna broń: Diabeł jej chce” – mówi Papież.

Stacja II
Pan Jezus bierze ciężar krzyża na swoje ramiona

Wziąć Krzyż. Niby takie proste a takie trudne. Pięknie gadamy o krzyżu: żeby go dzielnie nieść, żeby go nie odrzucać, żeby go przyjąć. Szkoda, że kończy się na pięknej mowie, szkoda, że wcale nie chcemy brać na siebie takiego pęta. Boimy się krzyża samotności, krzyża niezrozumienia, krzyża choroby, krzyża starości. A może w domu mamy „krzyż pański” z mężem alkoholikiem, synem narkomanem.

Stacja III
Pan Jezus upada po raz pierwszy

Jezus upada, a my razem z nim. Nie ma życia bez upadków, bez grzechu, to niemożliwe. Ważne, że człowiek chce wstać i iść dalej, że walczy, że się nie poddaje. Św. Augustyn mówi: „Dopóki walczysz jesteś zwycięzcą”. To święta prawda. Nie poddawaj się jak Ci w życiu nie wyjdzie, nie rozmyślaj za wiele, po prostu wstań, otrzep się i idź dalej.

Stacja IV
Pan Jezus spotyka swoją Matkę

Pewnego poranka profesor kardiolog zaprowadził studentów do prosektorium. Oglądali tam różne części ludzkiego ciała. Gdy stanęli przed nienormalnie dużym sercem, profesor zapytał studentów czy wiedzą, do kogo należało i jaka choroba wywołała śmierć tej osoby.
"Ja wiem" - powiedział odważnie jeden student. "To było serce jakiejś matki". (b. Ferrero). Umarła z miłości…

Stacja V
Szymon Cyrenejczyk pomaga dźwigać krzyż

Szymona przymusili. Nie chciało mu się. Był przecież zmęczony. Zrobił to wbrew sobie. Ale pomógł Mu mimo wszystko. Trzeba się czasem zmusić do pomocy drugiemu człowiekowi. Trzeba przezwyciężyć swój egoizm, i poza czubkiem własnego nosa zobaczyć drugiego, którego czeka na naszą pomoc w domu, w pracy, w szkole.

Stacja VI
Weronika ociera twarz Panu Jezusowi

Malutki gest. Niby nic. Podeszła z chustką i wytarła zmęczoną twarz. Tak jej podpowiedziało serce. Podać komuś kubek z wodą, dać kawałek chleba, otrzeć choremu twarz, zwilżyć usta, poprawić poduszkę… To są małe gesty, które mówią bardzo wiele o nas, bo z nich składa się nasze życie.

Stacja VII
Drugi upadek Pana Jezusa

Sił coraz mniej. Znowu smak piachu w ustach miesza się z krwią. Poddać się? Odpuścić sobie? Leżeć tak? Nie. Trzeba wstać, znowu, może setny raz. Nie ważne co powiedzą ludzie, ważne co powie Bóg.

Stacja VIII
Pan Jezus spotyka płaczące niewiasty

Łzy są ważne. One świadczą o tym, że nasze serce nie wyschło. Łzy mogą być modlitwą, wtedy, gdy człowiekowi brakuje słów. Łzy to współczucie. Gdy patrzymy na czyjąś biedę to „aż łza się w oku zakręci”. Dobrze, że mamy wrażliwe serce. Ale są tez łzy na pokaz, dla ludzi, żeby widzieli, nieszczere, krokodyle łzy.

Stacja IX
Pan Jezus po raz trzeci upada pod krzyżem

Czy to już nie przesada? Ile można upadać? Ile można spowiadać się z tego samego grzechu i za chwilę do niego wracać. Mówi Pismo ostro „pies wraca do tego, co zwymiotował”. Takie częste upadanie to już nałóg. Alkohol, narkotyki, nieczystość – ilu ludzi tonie w tych nałogach. Nie wolno się poddawać, Bóg chce nas podnieść w konfesjonale. On czeka. Jest cierpliwy.

Stacja X
Pan Jezus z szat obnażony

Jezus stoi nagi. Zrobili Niego pośmiewisko. Wszystko Mu zabrali, nawet ten kawałek ubrania. Jednak nikt nie obedrze Go z godności. Może Cie zniszczyli, pomówili, pokazali w złym świetle, napisali w gazetach, może Cię odarli z wszystkiego, co dobre. Pamiętaj, że nikt nigdy nie zabierze Ci tego, co masz w sercu. Wiary, sumienia i miłości – nikt Cię z tego nie obedrze.

Stacja XI
Pan Jezus niesłusznie do krzyża przybity

Tam Go ukrzyżowano, a z Nim dwóch innych, z jednej i drugiej strony, pośrodku zaś Jezusa. Wypisał też Piłat tytuł winy i kazał go umieścić na krzyżu. A było napisane: Jezus Nazarejczyk, Król Żydowski. Ten napis czytało wielu Żydów, ponieważ miejsce, gdzie ukrzyżowano Jezusa, było blisko miasta. A było napisane w języku hebrajskim, łacińskim i greckim. Arcykapłani żydowscy mówili do Piłata:

- Nie pisz: Król Żydowski, ale że On powiedział: Jestem Królem Żydowskim.

Odparł Piłat:

- Com napisał, napisałem.

Żołnierze zaś, gdy ukrzyżowali Jezusa, wzięli Jego szaty i podzielili na cztery części, dla każdego żołnierza po części; wzięli także tunikę. Tunika zaś nie była szyta, ale cała tkana od góry do dołu. Mówili więc między sobą:

- Nie rozdzierajmy jej, ale rzućmy o nią losy, do kogo ma należeć.

Tak miały się wypełnić słowa Pisma: Podzielili między siebie szaty, a los rzucili o moją suknię. To właśnie uczynili żołnierze.

„Jeden ze złoczyńców, których [tam] powieszono, urągał Mu:
- "Czy Ty nie jesteś Mesjaszem? Wybaw więc siebie i nas". ⁴⁰

Lecz drugi, karcąc go, rzekł:

- "Ty nawet Boga się nie boisz, chociaż tę samą karę ponosisz? ⁴¹ My przecież - sprawiedliwie, odbieramy bowiem słuszną karę za nasze uczynki, ale On nic złego nie uczynił". ⁴²

I dodał:

- "Jezu, wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do swego królestwa". ⁴³

Jezus mu odpowiedział:

- "Zaprawdę, powiadam ci: Dziś ze Mną będziesz w raju". „ (Łk 23,39-43)

Ostatnie słowa
A obok krzyża Jezusowego stały: Matka Jego i siostra Matki Jego, Maria, żona Kleofasa, i Maria Magdalena. Kiedy więc Jezus ujrzał Matkę i stojącego obok Niej ucznia, którego miłował, rzekł do Matki:
- Niewiasto, oto syn Twój.
Następnie rzekł do ucznia:
- Oto Matka twoja.
I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie.

Stacja XII
Śmierć Pana Jezusa na krzyżu

Potem Jezus świadom, że już wszystko się dokonało, aby się wypełniło Pismo, rzekł:
- Pragnę.
Stało tam naczynie pełne octu. Nałożono więc na hizop gąbkę pełną octu i do ust Mu podano. A gdy Jezus skosztował octu, rzekł:

- Wykonało się!

I skłoniwszy głowę oddał ducha.

Przebicie serca
Ponieważ był to dzień Przygotowania, aby zatem ciała nie pozostawały na krzyżu w szabat - ów bowiem dzień szabatu był wielkim świętem - Żydzi prosili Piłata, aby ukrzyżowanym połamano golenie i usunięto ich ciała. Przyszli więc żołnierze i połamali golenie tak pierwszemu, jak i drugiemu, którzy z Nim byli ukrzyżowani. Lecz gdy podeszli do Jezusa i zobaczyli, że już umarł, nie łamali Mu goleni, tylko jeden z żołnierzy włócznią przebił Mu bok i natychmiast wypłynęła krew i woda. Zaświadczył to ten, który widział, a świadectwo jego jest prawdziwe. On wie, że mówi prawdę, abyście i wy wierzyli. Stało się to bowiem, aby się wypełniło Pismo: Kość jego nie będzie złamana. I znowu na innym miejscu mówi Pismo: Będą patrzeć na Tego, którego przebili.

A oto zasłona przybytku rozdarła się na dwoje z góry na dół; ziemia zadrżała i skały zaczęły pękać.
Groby się otworzyły i wiele ciał Świętych, którzy umarli, powstało. I wyszedłszy z grobów po Jego zmartwychwstaniu, weszli oni do Miasta Świętego i ukazali się wielu. Setnik zaś i jego ludzie, którzy odbywali straż przy Jezusie, widząc trzęsienie ziemi i to, co się działo, zlękli się bardzo i mówili:
- Prawdziwie, Ten był Synem Bożym.
Wszystkie też tłumy, które zbiegły się na to widowisko, gdy zobaczyły, co się działo, wracały bijąc się w piersi. Wszyscy jego znajomi stali z daleka, a również niewiasty, które Mu towarzyszyły od Galilei, przypatrywały się temu.

Stacja XIII
Zdjęcie z krzyża

Potem Józef z Arymatei, który był uczniem Jezusa, lecz ukrytym z obawy przed Żydami, poprosił Piłata, aby mógł zabrać ciało Jezusa. A Piłat zezwolił. Poszedł więc i zabrał Jego ciało.
Zdjęli z krzyża Jego święte Ciało. Ułożyli na kolanach Matki. Pochyliła się, Jej ciepłe łzy spływały po twarzy i spadały na martwe Ciało Syna. Milczała, pogrążona w matczynym bólu. Dotykała Jego twarzy, jakby chciała zapamiętać każdy jej rys. Zanurzyła swoje dłonie w Jego włosach, cicho szepcząc: „Wykonało się”.

Stacja XIV
Złożenie do grobu

Przybył również i Nikodem, ten, który po raz pierwszy przyszedł do Jezusa w nocy, i przyniósł około stu funtów mieszaniny mirry i aloesu. Zabrali więc ciało Jezusa i obwiązali je w płótna razem z wonnościami, stosownie do żydowskiego sposobu grzebania. A na miejscu, gdzie Go ukrzyżowano, był ogród, w ogrodzie zaś nowy grób, w którym jeszcze nie złożono nikogo. Tam to więc, ze względu na żydowski dzień Przygotowania, złożono Jezusa, bo grób znajdował się w pobliżu.

Niby wszystko skończone, niby. Ostatnie słowo jednak nie należy do śmierci. Bo jest życie po życiu. Przecież wiesz… I to jest największa prawda naszej wiary: ZMARTYCHWSTANIE, czyli powrót do życia, które już nigdy się nie skończy.